بهترین و برترین و متفاوت ترین وبلاگ

شمسیا | شمسیا . بلوگ اسکای |shamsia | www.shamsia.blogsky.com|shamsia.blogsky

بهترین و برترین و متفاوت ترین وبلاگ

شمسیا | شمسیا . بلوگ اسکای |shamsia | www.shamsia.blogsky.com|shamsia.blogsky

تاریخجه کامپیوتر

تاریخچه کامپیوتر

در گذشته دستگاه های مختلف مکانیکی ساده ای مثل خط کش محاسبه و چرتکه نیز رایانه خوانده می شدند. در برخی موارد از آن ها به عنوان رایانه آنالوگ نام برده می شود. چراکه برخلاف رایانه های رقمی، اعداد را نه به صورت اعداد در پایه دو بلکه به صورت کمیت های فیزیکی متناظر با آن اعداد نمایش می دهند. چیزی که امروزه از آن به عنوان «رایانه» یاد می شود در گذشته به عنوان «رایانه رقمی (دیجیتال)» یاد می شد تا آن ها را از انواع «رایانه آنالوگ» جدا سازند.

رایانه یکی از دو چیز برجسته ای است که بشر در سدهٔ بیستم اختراع کرد. دستگاهی که بلز پاسکال در سال ۱۶۴۲ ساخت اولین تلاش در راه ساخت دستگاه های محاسب خودکار بود. پاسکال آن دستگاه را که پس از چرتکه دومیت ابزار ساخت بشر بود، برای یاری رساندن به پدرش ساخت. پدر وی حسابدار دولتی بود و با کمک این دستگاه می توانست همه اعدادشش رقمی را با هم جمع و تفریق کند.

لایبنیتز ریاضی دان آلمانی نیز از نخستین کسانی بود که در راه ساختن یک دستگاه خودکار محاسبه کوشش کرد. او در سال ۱۶۷۱ دستگاهی برای محاسبه ساخت که کامل شدن آن تا ۱۹۶۴ به درازا کشید. همزمان در انگلستان ساموئل مورلند در سال ۱۶۷۳ دستگاهی ساخت که جمع و تفریق و ضرب می کرد.

در سده هجدهم میلادی هم تلاش های فراوانی برای ساخت دستگاه های محاسب خودکار انجام شد که بیشترشان نافرجام بود. سرانجام در سال ۱۸۷۵ میلادی استیفن بالدوین نخستین دستگاه محاسب را که هر چهار عمل اصلی را انجام می داد، به نام خود ثبت کرد.

از جمله تلاش های نافرجامی که در این سده صورت گرفت، مربوط به چارلز بابیچ ریاضی دان انگلیسی است. وی در آغاز این سده در سال ۱۸۱۰ در اندیشهٔ ساخت دستگاهی بود که بتواند بر روی اعداد بیست و شش رقمی محاسبه انجام دهد. او بیست سال از عمرش را در راه ساخت آن صرف کرد اما در پایان آن را نیمه کاره رها کرد تا ساخت دستگاهی دیگر که خود آن را دستگاه تحلیلی می نامید آغاز کند. او می خواست دستگاهی برنامه پذیر بسازد که همه عملیاتی را که می خواستند دستگاه برروی عددها انجام دهد، قبلا برنامه شان به دستگاه داده شده باشد. قرار بود عددها و درخواست عملیات برروی آن ها به یاری کارت های سوراخ دار وارد شوند. بابیچ در سال ۱۸۷۱ مرد و ساخت این دستگاه هم به پایان نرسید.

کارهای بابیچ به فراموشی سپرده شد تا این که در سال ۱۹۴۳ و در بحبوحه جنگ جهانی دوم دولت آمریکا طرحی سری برای ساخت دستگاهی را آغاز کرد که بتواند مکالمات رمزنگاری شدهٔ آلمانی ها را رمزبرداری کند. این مسئولیت را شرکت IBM و دانشگاه هاروارد به عهده گرفتند که سرانجام به ساخت دستگاهی به نام ASCC در سال ۱۹۴۴ انجامید. این دستگاه پنج تنی که ۱۵ متر درازا و ۲٫۵ متر بلندی داشت، می توانست تا ۷۲ عدد ۲۴ رقمی را در خود نگاه دارد و با آن ها کار کند. دستگاه با نوارهای سوراخدار برنامه ریزی می شد و همهٔ بخش های آن مکانیکی یا الکترومکانیکی بود.

● تعریف داده و اطلاعات

داده به آن دسنه از ورودی هایی خام گفته می شود که برای پردازش به رایانه ارسال می شوند.

اطلاعات به داده های پردازش شده می گویند.

● رایانه ها چگونه کار می کنند؟

از زمان رایانه های اولیه که در سال ۱۹۴۱ ساخته شده بودند تا کنون فناوری های دیجیتالی رشد نموده است، معماری فون نوِیمن یک رایانه را به چهار بخش اصلی توصیف می کند: واحد محاسبه و منطق (Arithmetic and Logic Unit یا ALU)، واحد کنترل یا حافظه، و ابزارهای ورودی و خروجی ( که جمعا I/O نامیده می شود). این بخش ها توسط اتصالات داخلی سیمی به نام گذرگاه (bus) با یکدیگر در پیوند هستند.

● حافظه

در این سامانه، حافظه بصورت متوالی شماره گذاری شده در خانه ها است، هرکدام محتوی بخش کوچکی از داده ها می باشند. داده ها ممکن است دستورالعمل هایی باشند که به رایانه می گویند که چه کاری را انجام دهد باشد. خانه ممکن است حاوی اطلاعات مورد نیاز یک دستورالعمل باشد. اندازه هر خانه، وتعداد خانه ها، در رایانهٔ مختلف متفاوت است، همچنین فناوری های بکاررفته برای اجرای حافظه نیز از رایانه ای به رایانه دیگر در تغییر است(از بازپخش کننده های الکترومکانیکی تا تیوپ ها و فنرهای پر شده از جیوه و یا ماتریس های ثابت مغناطیسی و در آخر ترانزیستورهای واقعی و مدار مجتمع ها با میلیون ها خازن روی یک تراشه تنها).

● پردازش

واحد محاسبه و منطق یا ALU دستگاهی است که عملیات پایه مانند چهار عمل اصلی حساب (جمع و تفریق و ضرب و تقسیم)، عملیات منطقی (و،یا،نقیض)، عملیات قیاسی (برای مثال مقایسه دو بایت برای شرط برابری) و دستورات انتصابی برای مقدار دادن به یک متغیر را انجام می دهد. این واحد جائیست که «کار واقعی» در آن صورت می پذیرد.

البته CPUها به دو دسته کلی RISC و CISC تقسیم بندی می شوند. نوع اول پردازش گرهای مبتنی بر اعمال ساده هستند و نوع دوم پردازشگرهای مبتنی بر اعمال پیچیده می باشند. پردازشگرهای مبتنی بر اعمال پیچیده در واحد محاسبه و منطق خود دارای اعمال و دستوراتی بسیار فراتر از چهار عمل اصلی یا منطقی می باشند. تنوع دستورات این دسته از پردازنده ها تا حدی است که توضیحات آن ها خود می تواند یک کتاب با قطر متوسط ایجاد کند. پردازنده های مبتنی بر اعمال ساده اعمال بسیار کمی را پوشش می دهند و در حقیقت برای برنامه نویسی برای این پردازنده ها بار نسبتاً سنگینی بر دوش برنامه نویس است. این پردازنده ها تنها حاوی ۴ عمل اصلی و اعمال منطقی ریاضی و مقایسه ای به علاوه چند دستور بی اهمیت دیگر می باشند.هرچند ذکر این نکته ضروری است که دستورات پیچیده نیز از ترکیب تعدادی دستور ساده تشکیل شده اند و برای پیاده سازی این دستورات در معماری های مختلف از پیاده سازی سخت افزاری(معماری CISC) و پیاده سازی نرم افزاری(معماری RISC) استفاده می شود.

(قابل ذکر است پردازنده های اینتل از نوع پردازنده مبتنی بر اعمال پیچیده می باشند.)

واحد کنترل همچنین این مطلب را که کدامین بایت از حافظه حاوی دستورالعمل فعلی اجرا شونده است را تعقیب می کند، سپس به واحد محاسبه و منطق اعلام می کند که کدام عمل اجرا و از حافظه دریافت شود و نتایج به بخش اختصاص داده شده از حافظه ارسال گردد. بعد از یک بار عمل، واحد کنترل به دستورالعمل بعدی ارجاع می کند(که معمولاً در خانه حافظه بعدی قرار دارد، مگر اینکه دستورالعمل جهش دستورالعمل بعدی باشد که به رایانه اعلام می کند دستورالعمل بعدی در خانه دیگر قرار گرفته است).

● ورودی/خروجی

بخش ورودی/خروجی (I/O) این امکان را به رایانه می دهد تا اطلاعات را از جهان بیرون تهیه و نتایج آن ها را به همان جا برگرداند. محدوده فوق العاده وسیعی از دستگاه های ورودی/خروجی وجود دارد، از خانواده آشنای صفحه کلیدها، نمایشگرها، نَرم دیسک گرفته تا دستگاه های کمی غریب مانند رایابین ها (webcams). (از سایر ورودی/خروجی ها می توان موشواره mouse، قلم نوری، چاپگرها (printer)، اسکنرها، انواع لوح های فشرده(CD, DVD) را نام برد ).

چیزی که تمامی دستگاه های عمومی در آن اشتراک دارند این است که آن ها رمزکننده اطلاعات از نوعی به نوع دیگر که بتواند مورد استفاده سیستم های رایانه دیجیتالی قرار گیرد، هستند. از سوی دیگر، دستگاه های خروجی آن اطلاعات به رمز شده را رمزگشایی می کنند تا کاربران آن ها را دریافت نمایند. از این رو یک سیستم رایانه دیجیتالی یک نمونه از یک سامانه داده پردازی می باشد.

● دستورالعمل ها

هر رایانه تنها دارای یک مجموعه کم تعداد از دستورالعمل های ساده و تعریف شده می باشد. از انواع پرکاربردشان می توان به دستورالعمل «محتوای خانه ۱۲۳ را در خانه ۴۵۶ کپی کن!»، «محتوای خانه ۶۶۶ را با محتوای خانه ۰۴۲ جمع کن، نتایج را در خانه ۰۱۳ کن!»، «اگر محتوای خانه ۹۹۹ برابر با صفر است، به دستورالعمل واقع در خانه ۳۴۵ رجوع کن!».

دستورالعمل ها در داخل رایانه بصورت اعداد مشخص شده اند مثلاً کد دستور العمل (copy instruction) برابر ۰۰۱ می تواند باشد. مجموعه معین دستورالعمل های تعریف شده که توسط یک رایانه ویژه پشتیبانی می شود را زبان ماشین می نامند. در واقعیت، اشخاص معمولاً به [زبان ماشین]] دستورالعمل نمی نویسند بلکه بیشتر به نوعی از انواع سطح بالای زبان های برنامه نویسی، برنامه نویسی می کنند تا سپس توسط برنامه ویژه ای (تفسیرگرها (interpreters) یا همگردان ها (compilers) به دستورالعمل ویژه ماشین تبدیل گردد. برخی زبان های برنامه نویسی از نوع بسیار شبیه و نزدیک به زبان ماشین که اسمبلر (یک زبان سطح پایین) نامیده می شود، استفاده می کنند؛ همچنین زبان های سطح بالای دیگری نیز مانند پرولوگ نیز از یک زبان انتزاعی و چکیده که با زبان ماشین تفاوت دارد بجای دستورالعمل های ویژه ماشین استفاده می کنند.

● معماری ها

در رایانه های معاصر واحد محاسبه و منطق را به همراه واحد کنترل در یک مدار مجتمع که واحد پردازشی مرکزی (CPU) نامیده می شود، جمع نموده اند. عموما، حافظه رایانه روی یک مدار مجتمع کوچک نزدیک CPU قرار گرفته. اکثریت قاطع بخش های رایانه تشکیل شده اند از سامانه های فرعی (به عنوان نمونه، منبع تغذیه) و یا دستگاه های ورودی/خروجی.

برخی رایانه های بزرگ تر چندین CPU و واحد کنترل دارند که بصورت هم زمان با یکدیگر درحال کارند. این گونه رایانه ها بیشتر برای کاربردهای پژوهشی و محاسبات علمی بکار می روند.

کارایی رایانه ها بنا به تئوری کاملاً درست است. رایانه داده ها و دستورالعمل ها را از حافظه اش واکشی (fetch) می کند. دستورالعمل ها اجرا می شوند، نتایج ذخیره می شوند، دستورالعمل بعدی واکشی می شود. این رویه تا زمانی که رایانه خاموش شود ادامه پیدا می کند. واحد پردازنده مرکزی در رایانه های شخصی امروزی مانند پردازنده های شرکت ای ام دی و شرکت اینتل از معماری موسوم به Pipeline استفاده می شود و در زمانی که پردازنده در حال ذخیره نتیجه یک دستور است مرحله اجرای دستور قبلی و مرحله واکشی دستور قبل از آن را آغاز می کند. همچنین این رایانه ها از سطوح مختلف حافظه نهانگاهی استفاده می کنند که در زمان دسترسی به حافظه اصلی صرفه جویی کنند.

● برنامه ها

برنامه رایانه ای فهرست های بزرگی از دستورالعمل ها (احتمالاً به همراه جدول هائی از داده) برای اجرا روی رایانه هستند. خیلی از رایانه ها حاوی میلیون ها دستورالعمل هستند، و بسیاری از این دستورات به تکرار اجرا می شوند. یک رایانه شخصی نوین نوعی (درسال ۲۰۰۳) می تواند در ثانیه میان ۲ تا ۳ میلیارد دستورالعمل را پیاده نماید. رایانه ها این مقدار محاسبه را صرف انجام دستورالعمل های پیچیده نمی کنند. بیشتر میلیون ها دستورالعمل ساده را که توسط اشخاص باهوشی «برنامه نویسان» در کنار یکدیگر چیده شده اند را اجرا می کنند. برنامه نویسان خوب مجموعه هایی از دستورالعمل ها را توسعه می دهند تا یکسری از وظایف عمومی را انجام دهند(برای نمونه، رسم یک نقطه روی صفحه) و سپس آن مجموعه دستورالعمل ها را برای دیگر برنامه نویسان در دسترس قرار می دهند. (اگر مایلید «یک برنامه نویس خوب» باشید به این مطلب مراجعه نمایید.)

رایانه های امروزه، قادرند چندین برنامه را در آن واحد اجرا نمایند. از این قابلیت به عنوان چندکارگی (multitasking) نام برده می شود. در واقع، CPU یک رشته دستورالعمل ها را از یک برنامه اجرا می کند، سپس پس از یک مقطع ویژه زمانی دستورالعمل هایی از یک برنامه دیگر را اجرا می کند. این فاصله زمانی اکثرا به عنوان یک برش زمانی (time slice) نام برده می شود. این ویژگی که CPU زمان اجرا را بین برنامه ها تقسیم می کند، این توهم را بوجود می آورد که رایانه هم زمان مشغول اجرای چند برنامه است. این شبیه به چگونگی نمایش فریم های یک فیلم است، که فریم ها با سرعت بالا در حال حرکت هستند و به نظر می رسد که صفحه ثابتی تصاویر را نمایش می دهد. سیستم عامل همان برنامه ای است که این اشتراک زمانی را بین برنامه های دیگر تعیین می کند.

● سیستم عامل

رایانه همیشه نیاز دارد تا برای بکارانداختنش حداقل یک برنامه روی آن در حال اجرا باشد. تحت عملکردهای عادی این برنامه همان سیستم عامل یا OS است. سیستم یا سامانه عامل تصمیم می گیرد که کدام برنامه اجرا شود، چه زمان، از کدام منابع (مثل حافظه، ورودی/خروجی و ...) استفاده شود. همچنین سیستم عامل یک لایه انتزاعی بین سخت افزار و برنامه های دیگر که می خواهند از سخت افزار استفاده کنند، می باشد، که این امکان را به برنامه نویسان می دهد تا بدون اینکه جزئیات ریز هر قطعه الکترونیکی از سخت افزار را بدانند بتوانند برای آن قطعه برنامه نویسی نمایند. با تمام این وجود کامپیوتر ها نمی توانند برخی از مسائل را حل کنند که به این مسائل حل نشدنی گفته می شود مانند مسائلی که در مسیر حلشان در حلقه بی نهایت می افتند

● کاربردهای رایانه

نخستین رایانه های رقمی، با قیمت های زیاد و حجم بزرگشان، در اصل محاسبات علمی را انجام می دادند، انیاک یک رایانه قدیمی ایالات متحده اصولا طراحی شده تا محاسبات پرتابه ای توپخانه و محاسبات مربوط به جدول چگالی نوترونی را انجام دهد. (این محاسبات بین دسامبر ۱۹۴۱ تا ژانویه ۱۹۴۶ روی حجمی بالغ بر یک میلیون کارت پانچ انجام پذیرفت! که این خود طراحی و سپس تصمیم نادرست بکارگرفته شده را نشان می دهد) بسیاری از ابررایانه های امروزی صرفاً برای کارهای ویژه محاسبات جنگ افزار هسته ای استفاده می گردد.

CSIR Mk I نیز که نخستین رایانه استرالیایی بود برای ارزیابی میزان بارندگی در کوه های اسنوئی (Snowy)این کشور بکاررفت، این محاسبات در چارچوب یک پروژه عظیم تولید برقابی انجام گرفت.

برخی رایانه ها نیز برای انجام رمزگشایی بکارگرفته می شد، برای مثال Colossus که در جریان جنگ جهانی دوم ساخته شد، جزو اولین کامپیوترهای برنامه پذیر بود(البته ماشین تورینگ کامل نبود). هرچند رایانه های بعدی می توانستند برنامه ریزی شوند تا شطرنج بازی کنند یا تصویر نمایش دهند و سایر کاربردها را نشان دهد.

سیاستمداران و شرکت های بزرگ نیز رایانه های اولیه را برای خودکارسازی بسیاری از مجموعه های داده و پردازش کارهایی که قبلا توسط انسان ها انجام می گرفت، بکار بستند برای مثال، نگهداری و بروزرسانی حساب ها و دارایی ها. در موسسات پژوهشی نیز دانشمندان رشته های مختلف شروع به استفاده از رایانه برای مقاصدشان نمودند.

کاهش پیوسته قیمت های رایانه باعث شد تا سازمان های کوچک تر نیز بتوانند آن ها را در اختیار بگیرند. بازرگانان، سازمان ها، و سیاستمداران اغلب تعداد زیادی از کامپیوترهای کوچک را برای تکمیل وظایفی که قبلا برای تکمیلشان نیاز به رایانه بزرگ (mainframe) گران قیمت و بزرگ بود، به کار بگیرند. مجموعه هایی از رایانه های کوچک تر در یک محل اغلب به عنوان خادم سر(server farm) نام برده می شود.

با اختراع ریزپردازندهها در دهه ۱۹۷۰ این امکان که بتوان رایانه هایی بسیار ارزان قیمت را تولید نمود بوجود آمد. رایانه های شخصی برای انجام وظایف بسیاری محبوب گشتند، از جمله کتابداری، نوشتن و چاپ مستندات. محاسبات پیش بینی ها و کارهای تکراری ریاضی توسط صفحات گسترده (spreadsheet)، ارتباطات توسط پست الکترونیک، و اینترنت. حضور گسترده رایانه ها و سفارشی کردن آسانشان باعث شد تا در امورات بسیار دیگری بکارگرفته شوند.

در همان زمان، رایانه های کوچک، که معمولاً با یک برنامه ثابت ارائه می شدند، راهشان را بسوی کاربردهای دیگری باز می نمودند، کاربردهایی چون لوازم خانگی، خودروها، هواپیماها، و ابزار صنعتی. این پردازشگرهای جاسازی شده کنترل رفتارهای آن لوازم را ساده تر کردند، همچنین امکان انجام رفتارهای پیچیده را نیز فراهم نمودند (برای نمونه، ترمزهای ضدقفل در خودروها[۲]). با شروع قرن بیست و یکم، اغلب دستگاه های الکتریکی، اغلب حالت های انتقال نیرو، اغلب خطوط تولید کارخانه ها توسط رایانه ها کنترل می شوند. اکثر مهندسان پیش بینی می کنند که این روند همچنان به پیش برود. یکی از کارهایی که می توان به وسیله رایانه انجام داد پروگرام گیرنده ماهواره است.

● انواع رایانه

▪ رایانه های توکار

در ۲۰ سال گذشته ، هرچند برخی ابزارهای خانگی که از نمونه های قابل ذکر آن می توان جعبه های بازی های ویدئویی را که بعدها در دستگاه های دیگری از جمله تلفن همراه، دوربین های ضبط ویدئویی، و PDAها و دهها هزار وسیله خانگی، صنعتی، خودروسازی و تمام ابزاری که در درون آنها مدارهایی که نیازهای ماشین تورینگ را مهیا ساخته اند، گسترش یافت، را نام برد(اغلب این لوازم برنامه هایی را در خود دارند که بصورت ثابت روی ROM تراشه هایی که برای تغییر نیاز به تعویض دارند،نگاشته شده اند). این رایانه ها که در درون ابزارهای با کاربرد ویژه گنجانیده شده اند «ریزکنترل گرها» یا رایانه های توکار (Embedded Computers) نامیده می شوند. بنابراین تعریف این رایانه ها به عنوان ابزاری که با هدف پردازش اطلاعات طراحی گردیده محدودیت هایی دارد. بیشتر می توان آنها را به ماشین هایی تشبیه کرد که در یک مجموعه بزرگ تر به عنوان یک بخش حضور دارند مانند دستگاه های تلفن، ماکروفرها و یا هواپیما که این رایانه ها بدون تغییر فیزیکی توسط کاربر می توانند برای مقاصد مختلفی بکارگرفته شوند.

▪ رایانه های شخصی

اشخاصی که با انواع دیگری از رایانه ها ناآشنا هستند از عبارت رایانه برای رجوع به نوع خاصی که رایانه شخصی (PC) نامیده می شوند استفاده می کنند.

آخه این چه کارییه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پنجشنبه به یکی از دستگاه های عابر بانک مراجعه کردم. 
بعد از گذاشتن کارت و وارد کردن رمز مبلغ برداشتی 200000 تومان را وارد و دریافت رسید را هم زدم که بعد از چند لحظه کارت خارج شد
و روی مانیتور نوشت درخواست شما قابل اجرا نیست.
قبلا هم آن دستگاه سابقه این چنینی داشت.
کارت را برداشتم و رفتم.

امروز جمعه مجددا به همان دستگاه ای. تی. ام مراجعه کردم و داستان روز قبل تکرار شد.
اینبار با انگشت دریچه خروج اسکناس را چک کردم که باز شد و مبلغ درخواستی آنجا بود که بلافاصله رسید هم بیرون آمد ولی بادیدن موجودی تازه متوجه شدم که چه کلاهی سرم رفته است.

ظاهرا فرد یا افرادی به قسمت خروج پول از دستگاه چسب مالیده بودن و آن دریچه بعد ازشمارش پول باز نمیشد
و به همین دلیل دستگاه بعد از خروج پول از محل نگهداری آن، دیگر قادر به برگرداندن آن به محفظه نبوده و از طرفی هم شاید درسیستمش تعریف نشده که در چنین مواقعی چکار کند.

فقط می تواند بنویسد درخواست شما قابل اجرا نیست و مسلما بعد از رفتن شخص دزد حرفه ای از راه رسیده و براحتی با باز کردن دریچه اسکناس ها را بر میدارد تا طعمه بعدی از راه برسد.

ما که الکی 200 هزار تومن از دست دادیم، لطفا اطلاع رسانی کنید که دیگران ضرر نکنند.

توجه: اگر دستگاه درست کار کند و پول داشته باشد, بعد از درخواست شما
می نویسد: "دستگاه در حال شمارش وجه" و شما صدای شمارش اسکناس را هم می شنوید و آنوقت باید منتظر دریافت پول باشید. 

اگر پول نیامد، احتمالا دچار همین مشکلی شده که در بالا برایتان نوشتم.
اما اگر دستگاه مشکل سیستمی داشته باشد، بلافاصله پس از درخواست و تایپ رقم توسط شما مینویسد: "درخواست قابل اجرا نیست" یا " ارتباط با مرکز برقرار نشد" یا ...
بنابراین باید به کلیه جملات دستگاه دقت نمود

بزرگ‌ترین نگرانی زنان و دختران

حالا جراحی‌های زیبایی سینه به عمل جراحی شایعی بدل شده‌اند که بسیاری از زنان و دختران جوان به آن اقدام می‌کنند. عمل‌‌های معمول جراحی پلاستیک در سینه عبارتند‌از جاگذاری پروتزها، بلندکردن، قرینه‌کردن یا کوچک‌کردن سینه‌ها که ‌هر کدام از این جراحی‌ها می‌تواند روی توانایی شیردادن زنان در آینده تاثیر بگذارد.



مشکلی که بیماری نیست

اکثر گره‌ها یا توده‌های (LUMP) سینه در دختران و زنان جوان خوش‌خیم است. اگر متوجه یکی از آن‌ها شدید نترسید و فقط به پزشک خودتان مراجعه کنید اما بد نیست اطلاعاتی در مورد انواع بیماری‌های خوش‌خیم سینه در زنان داشته باشیم. حالت فیبروکیستیک حالتی است که در آن بافت ریه بیشتر حالت کیستی دارد. این حالت را در گذشته بیماری می‌دانستند اما در حال حاضر آن را یک حالت طبیعی می‌دانند که این حالت احتمال ابتلا به سرطان را بیشتر نمی‌کند اما در زنانی که این حالت را دارند به‌دلیل شکل خاص ریه تشخیص سرطان احتمالی سخت‌تر است. زنانی که این حالت را دارند در نیمه دوم دوره ماهانه خود برخی علائم را تجربه می‌کنند. مطالعات نشان داده در زنانی که داروهای پیشگیری از بارداری مصرف می‌کنند این حالت کمتر است.




   خانم‌های جوان‌ نباید بترسند

کیست‌های سینه عبارتند از کیسه‌های حاوی مایع در داخل سینه، این کیست‌ها خوش‌خیم بوده و در زنان جوان شایع هستند، بیشتر این کیست‌ها در نیمه دوم دوره‌‌ ماهانه دیده می‌شوند. پزشکان معمولا با انجام سونوگرافی به تشخیص قطعی کیست سینه می‌رسند. اگر در سینه شما مشکل وجود داشته باشد که بافت آن حاوی مایع نباشد (یعنی کیست نباشد) باز هم نباید نگران شوید. در بیشتر زنان جوان توده‌های سفت هم نشانه سرطان نیستند. به‌طور معمول این حالت ناشی از فیبرو آدنوماست. این حالت به توده‌‌ای نسبتا نرم از بافت فیبروتیک که غالبا بدون درد است و حاشیه مشخص و گرد دارد، گفته می‌شود. تشخیص این حالت با معاینه توسط پزشک و نمونه برداری به وسیله سرنگ انجام می‌شود. اگر فیبرآدنوما بزرگ، دردناک یا در حال رشد باشد یا در صورتی که باعث اضطراب فرد شود. با یک جراحی کوچک برداشته می‌شود. یادتان باشد که برداشتن این فیبرآدنوما به این دلیل نیست که آن‌ها قابلیت تبدیل‌شدن به سرطان را دارند، نه، اینگونه نیست و نباید نگران بروز بدخیمی در سینه‌تان باشید.



   اگر در سن بالا باردار می‌شوید

در خلال دوران بارداری و شیردهی سینه‌های زنان تغییراتی پیدا می‌کند و بزرگ‌تر می‌شود. طی این دوران داکت‌ها و لوبول‌های بیشتری در سینه شکل می‌گیرند و جریان خون در کل سینه نسبت به دوران قبل از بارداری 250‌درصد افزایش می‌یابد.

پس از پایان دوران شیردهی، شکل سینه‌ها تغییر می‌کند. ممکن است ترک خوردگی و چین و شکن‌هایی در بافت سینه ایجاد شود که حتی در زنانی که به فرزندان خود شیر نمی‌دهند هم ایجاد می‌شود. جدا از این در حدود 40 سالگی، تغییرات مرتبط با سن در سینه‌های زنان ایجاد می‌شود. زنانی که در بالای 35 سالگی باردار می‌شوند ممکن است تغییرات ناشی از هر دو حالت را تجربه کنند.


مسئله مهم رضایت شماست

حالا جراحی‌های زیبایی سینه به عمل جراحی شایعی بدل شده‌اند که بسیاری از زنان و دختران جوان به آن اقدام می‌کنند. عمل‌‌های معمول جراحی پلاستیک در سینه عبارتند‌از جاگذاری پروتزها، بلندکردن، قرینه‌کردن یا کوچک‌کردن سینه‌ها که ‌هر کدام از این جراحی‌ها می‌تواند روی توانایی شیردادن زنان در آینده تاثیر بگذارد. شایع‌‌ترین عمل جراحی زیبایی سینه، جاگذاشتن پروتز است که باعث بزرگ‌تر شدن بافت سینه می‌شود. این پروتزها زیر لایه چربی عضلانی گذاشته می‌شود اما مسئله مهم این است که زنان و دختران باید جوان بدانند که بسیاری از شکل‌های سینه طبیعی ارزیابی شده و مشکلی ندارند اما مسئله‌ای که من می‌خواهم توصیه کنم این است که به‌خوبی‌ها و ضررها و خطرات احتمالی این عمل‌ها فکر کنید و آنگاه تصمیم بگیرید و اگر این جراحی واقعا اعتمادبه‌نفس شما را تا حد زیادی بالا می‌برد آن وقت آن را انجام دهید.



   پروتزها خطرناک هستند؟

به‌طور معمول 2 نوع پروتز سینه وجود دارد: نوعی که حاوی سالین «آب‌نمک» است و نوعی که از سیلیکون درست‌شده‌ است. اکثر پروتزهای جدید از سالین پر می‌شوند. در سال 1992 استفاده از پروتزهای حاوی سیلیکون به‌دلیل مشخص‌نبودن وضعیت سلامت فرد در درازمدت، در آمریکا ممنوع شد اما در برخی از کشورهای جهان هنوز از این پروتزها استفاده می‌شود. در ضمن بیماری‌های بافت همبند، سرطان‌ها و بیماری‌های رشته اعصاب در موارد سیلیکون بیشتر رخ می‌دهد.

در کل، مطالعات طولانی‌مدت هیچ عارضه خطرناکی در زنانی که عمل جراحی پروتز سینه انجام داده‌اند را نشان نداده‌اند. تنها خطرات این قبیل عمل‌های جراحی خطرات معمول انجام هر عمل جراحی مثل عوارض بیهوشی، خونریزی یا عفونت است. در اکثر مطالعات انجام شده، هیچ افزایش احتمال ابتلا به سرطان در زنانی که پروتز سینه دارند دیده نشده است اما برخی گزارش‌ها هم در مورد افزایش نسبی برخی بیماری‌ها در افراد دارای پروتز وجود دارد. 



اگر می‌خواهید بعدا صاحب فرزند شوید

به‌طور کلی 3 برش برای انجام عمل جراحی پروتز سینه انجام می‌شود که برش‌‌هایی که در قسمت زیرین سینه ایجاد می‌شوند برای شیردهی در سال‌های بعد مناسب‌تر هستند زیرا در این حالت داکت‌ها (لوله‌های) انتقال‌دهنده شیر به نوک سینه آسیب نمی‌بینند. اگر برش‌ در ناحیه نوک سینه انجام گیرد باعث کاهش تولید و انتقال شیر می‌شود و روی روند شیردادن، تاثیر می‌گذارد. برای همین اگر قصد دارید در آینده صاحب فرزند شوید حتما این موضوع را به جراح خود اطلاع دهید.



این جراحی فقط باید درمانی باشد

جراحی کوچک‌کردن سینه، از عمل‌های جراحی است که در سال‌های اخیر رواج یافته است. برخی به این عمل جراحی به‌عنوان یک جراحی زیبایی نگاه می‌کنند اما واقعیت این است که متخصصان می‌گویند، این جراحی نباید به‌عنوان یک جراحی زیبایی در نظر گرفته شود و فقط باید یک جراحی درمانی باشد یعنی در صورتی‌که این حالت باعث ایجاد درد در ناحیه گردن و پشت شود یا ایجاد حالت ناراحتی بکند باید نسبت به انجام آن اقدام کرد. در کل 2 نوع عمل جراحی کوچک کردن وجود دارد که در هر 2 نوع ممکن است اختلال در شیردادن پیش بیاید. پس اگر خواستید بعدا صاحب فرزند شوید در این مورد دقت کرده و با پزشک معالج خود مشورت کنید. به هر‌ صورت فقط بهتر است این جراحی محدود به کسانی شود که دچار مشکل هستند.

روزهایی بد برای زنان

شاید در بعضی روزهای خاص از اخلاق و رفتار خودتان تعجب کرده و فکر کنید خودتان را نمی‌شناسید، شاید این مسئله ناشی از هورمون‌های‌تان باشد. با خواندن این مطلب می‌توانید در مورد اتفاقاتی که در این روزها برای جسم و روح‌تان می‌افتد، اطلاعات بیشتری کسب کنید.

ادامه مطلب ...

دیگر استرس و نگرانی هایتان را کنار بگذارید!

دیگر استرس و نگرانی هایتان را کنار بگذارید!

نگرانی بر طرز فکر، رفتار، جسم و احساسات شما اثر می‌گذارد.

نگرانی ازجمله متداولترین عوامل‌ استرس‌زا هستند.

اگر هر روز کمی نگران شوید، چند سال از عمرتان کم می‌شود. اگر مشکلی وجود دارد، اگر می‌توانید آن را حل کنید. اما به خودتان یاد بدهید که نگران نشوید. نگران هیچوقت مشکلی را حل نمی‌کند.

هیچوقت.. نگران شدن فقط وقت و انرژی ارزشمند شما را هدر می‌دهد؛ نگرانی پیرتان می‌کند.

نگرانی یکی از اجزای اضطراب است. نگرانی فکر ذهن شماست که از قبل وارد آینده می‌شود و خطرات و تهدیدهای ممکن را پیشبینی می‌کند. نگرانی همچنین زمانیکه سعی دارید اتفاقی که افتاده را حدس بزنید هم ایجاد می‌شود.

حتی اگر نگرانی ویژگی طبیعی ذات انسان باشد، یکی از مهمترین عوامل استرس‌زا هم به شما می‌رود.

استرس برای بدن شما ضررهای زیادی دارد. وقتی بطور مداوم نگران هستید، واکنش استرس بدنتان را فعال می‌کنید و بدنتان را همواره روی وضعیت هشدار قرار می‌دهید که برای این طراحی شده است که شما را برای بقا از خطرات مطلع کند. بدن با تولید بیش از 30 هورمون استرس، به استرس واکنش می‌دهد، ازجمله آدرنالین و کورتیزول. درنتیجه ضربان‌قلبتان، فشارخونتان، تنفستان، فشار عضلانی و التهابتان بالا خواهد رفت و گلوکز و چربی را در جریان خونتان ذخیره می‌کند.

نگرانی‌های چرخشی و تمام‌نشدنی موجب تخریب جدی سیستم عصبی می‌شود و ایجاد ترس، اضطراب و استرس می‌شود. استرس با کلیه عوامل متداول مرگ نیز در ارتباط است، مثل بیماری‌های قلبی‌عروقی، سرطان، تصادفات و خودکشی. تقریباً 90% از همه ویزیت‌های دکتر به علت مشکلات استرسی است.

اجازه بدهید نگاه دقیقتری به نگرانی‌های مزمنی که بر شما اثر می‌گذارد بیندازیم.

 

نگرانی بر طرزفکر شما اثر می‌گذارد:

·         مغزتان را روی پیدا کردن مشکل، دشواری و مصیبت متمرکز می‌کند.

·         موجب ضعیف شدن قدرت تمرکز می‌شود.

·         توجه شما را بر خودتان و نگرانی‌هایتان متمرکز می‌کند.

·         تصمیم‌گیری را برایتان دشوارتر می‌کند.

·         باعث می‌شود سعی کنید بخاطر عادات فکری منفی خود، همیشه بدترین‌ها را پیشبینی کنید.

·         باعث می‌شود بیشتر مشکل-محور باشید تا راه‌حل-محور.

 

نگرانی بر رفتار شما اثر می‌گذارد:

·         بازده شما را پایین می‌آورد.

·         در عمکرد شما اخلال ایجاد می‌کند.

·         باعث می‌شود بر خودتان تکیه کنید.

·         باعث می‌شود اعتماد‌به‌نفستان پایین بیاید.

مطمئنم درمورد ارتباط مهم بین سلامت فکر و جسم شنیده‌اید. اما آیا رابطه اندام‌های بدنتان را با وضعیت‌ فکرتان به خوبی درک می‌کنید؟

 

نگرانی بر بدنتان اثر می‌گذارد:

·         توانایی استراحت کردن شما را کاهش می‌دهد.

·         توانایی خوب خوابیدن شما را کاهش می‌دهد.

·         شما را خسته و درمانده می‌سازد.

·         فشار وارد بر شما را بیشتر می‌کند.

·         موجب سردرد می‌شود.

·         به قلبتان فشار می‌آورد.

 

نگرانی بر احساسات شما اثر می‌گذارد:

·         ایجاد سردرگمی می‌کند.

·         موجب ترس می‌شود.

·         باعث می‌شود احساس کنید کنترلتان را از دست داده‌اید.

·         باعث می‌شود تصور کنید قادر به کنار آمدن با موقعیت نیستید.

 

چطور می‌توانید از شر نگرانی‌ها خلاص شوید؟

در زیر راه‌های مختلفی برای آن آورده‌ایم.

می‌خواهیم روش‌های ساده‌ای که می‌توانید از همین امروز شروع کنید را به شما معرفی کنیم.

1.       با نقد نکردن خودتان شروع کنید.

2.       نگرانی‌هایتان را در "جعبه" بیندازید.

3.       کمی "اوقات نگرانی" برنامه‌ریزی کنید.

4.       قالب اتفاقات را عوض کنید.

 

1.      با نقد نکرد خودتان شروع کنید.

سعی کنید با خودتان مهربان باشید، خودتان را باور داشته باشید و تایید و تشویق کنید.

 

2.      نگرانی‌هایتان را در "جعبه" بیندازید.

تصور کنید که همه نگرانی‌هایتان را یکی‌یکی داخل یک جعبه قرار می‌دهید و در آن را می‌بندید. یا آنها را در یک حباب می‌اندازید و پرواز کردن آن را در هوا نگاه می‌کنید. هرچه با قدرت بیشتری آن را تصور کنید، موثرتر خواهد شد. آن را به طور مرتب تمرین کنید. اگر نگران هستید که چیز مهمی را فراموش کرده باشید، آن را قبل از اینکه از یادتان برود جایی یادداشت کنید.

 

3.      کمی "اوقات نگرانی" برای خودتان برنامه‌ریزی کنید.

اگر از دست نگرانی‌هایتان خلاص شده‌اید، نیم ساعت در روزتان را به آنها اختصاص دهید. اگر سعی کردید در زمان‌های دیگر هم نگران شوید، نگرانیتان را برای آن ساعت نگه دارید و روی کارتان تمرکز کنید.

وقتی زمان نگرانی فرا رسید، با هر نگرانیتان یکی‌یکی برخورد کنید و آنها را مثل مشکلاتی ببینید که باید برایشان به دنبال راه‌حل باشید. این روش به دو طریق بر آن نگرانی اثر می‌کند: دیواری دور فرایند می‌کشد و از گسترده شدن آن جلوگیری می‌کند و نگرانی را هم به مسئله‌ای سازنده تبدیل می‌کند.

 

4.      قالب اتفاقات را عوض کنید.

این نیز یک روش دیگر برای خلاص شدن از دست نگرانی‌هاست.

یک راه برای عوض کردن قالب اتفاقات این است که آنها را "ناامیدکننده" یا "ناراحت" درمقابل "بد" و "غیرقابل‌تحمل" دوباره ارزش‌گذاری کنید.

یک راه دیگر این است که بدانید حتی اتفاقات منفی هم تقریباً یک جنبه مثبت دارند، ازاینرو لیستی از همه مثبت‌هایی که می‌دانید تهیه کنید.

در تغییر قالب اتفاقات باید سعی کنید همیشه به مثبت‌ترین‌ها فکر کنید.

 

الفبای زندگی ...!


الف: اشتیاق برای رسیدن به نهایت آرزوها

ب: بخشش برای تجلی روح و صیقل جسم

پ: پویایی برای پیوستن به خروش حیات

ت: تدبیر برای دیدن افق فرداها

ث: ثبات برای ایستادن در برابر باز دارنده ها

ج: جسارت برای ادامه زیستن

چ: چاره اندیشی برای یافتن راهی در گرداب اشتباه

ح: حق شناسی برای تزکیه نفس

خ: خودداری برای تمرین استقامت

د: دور اندیشی برای تحول تاریخ

‌ذ: ذکر گویی برای اخلاص عمل

ر: رضایت مندی برای احساس شعف

ز: زیرکی برای مغتنم شمردن دم ها

ژ: ژرف بینی برای شکافتن عمق درد ها

س: سخاوت برای گشایش کار ها

ش: شایستگی برای لبریز شدن در اوج

ص: صداقت برای بقای دوستی

ض: ضمانت برای پایبندی به عهد

ط: طاقت برای تحمل شکست

ظ: ظرافت برای دیدن حقیقت پوشیده در صدف

ع: عطوفت برای غنچه نشکفته باورها

غ: غیرت برای بقای انسانیت

ف: فداکاری برای قلب های درد مند

ق: قدر شناسی برای گفتن ناگفته های دل

ک: کرامت برای نگاهی از سر عشق

گ: گذشت برای پالایش احساس

ل: لیاقت برای تحقق امید ها

م: محبت برای نگاه معصوم یک کودک

ن: نکته بینی برای دیدن نادیده ها

و: واقع گرایی برای دستیابی به کنه هستی

ه: هدفمندی برای تبلور خواسته ها

ی: یک رنگی برای گریز از تجربه دردهای مشترک


ثروتمند ترین مرد دنیا؟؟

ا

ز بیل گیتس پرسیدند از تو ثروتمند تر هم هست؟

در جواب گفت بله فقط یک نفر. پرسیدند کی هست؟
در جواب گفت :  من سالها پیش زمانی که از اداره اخراج شدم و به تازگی اندیشه های در حقیقت طراحی مایکروسافت را تو ذهنم داشتم پی ریزی میکردم، در فرودگاهی در نیویورک بودم که قبل از پرواز چشمم به نشریه ها و روزنامه ها افتاد. از تیتر یک روزنامه خیلی خوشم اومد، دست کردم توی جیبم که روزنامه رو بخرم دیدم که پول خرد ندارم برای همین اومدم منصرف بشم که دیدم یک پسر بچه سیاه پوست روزنامه فروش وقتی این نگاه پر توجه منو دید گفت این روزنامه مال خودت بخشیدمش به خودت بردار برای خودت گفتم آخه من پول خرد ندارم گفت برای خودت بخشیدمش برای خودت سه ماه بعد بر حسب تصادف توی همون فرودگاه و همون سالن پرواز داشتم دوباره چشمم به یه مجله خورد دست کردم تو جیبم باز دیدم پول خورد ندارم باز همون بچه بهم گفت این مجله رو بردار برا خودت گفتم پسرجون چند وقت پیش باز من اومدم یه روزنامه بهم بخشیدی تو هر کسی میاد اینجا دچار این مسئله میشه بهش میبخشی؟!
پسره گفت آره من دلم میخواد ببخشم از سود خودمه که میبخشم به قدری این جمله پسر و این نگاه پسر تو ذهن من مونده که با خودم فکر کردم خدایا این بر مبنای چه احساسی اینا رو میگه بعد از 19 سال زمانی که به اوج قدرت رسیدم تصمیم گرفتم این فرد رو پیدا کنم تا جبران گذشته رو بکنم اکیپی رو تشکیل دادم و گفتم برید و ببینید در فلان فرودگاه کی روزنامه میفروخته.
یک ماه و نیم تحقیق کردند متوجه شدند یک فرد سیاه پوست مسلمانه که الان دربان یک سالن تئاتره خلاصه دعوتش کردن اداره   ازش پرسیدم منو میشناسی؟ گفت بله جناب عالی آقای بیلگیتس معروف که دنیا  میشناسدتون بهش گفتم سال ها قبل زمانی که تو پسر بچه بودی و روزنامه میفروختی دو بار چون پول خرد نداشتم به من روزنامه مجانی دادی، چرا اینکار رو کردی؟
گفت طبیعی است چون این حس و حال خودم بود حالا میدونی چه کارت دارم، میخوام اون محبتی که به من کردی رو جبران کنم   جوون پرسید به چه صورت؟ هر چیزی که بخوای بهت میدم   (خود بیلگیتس میگه خود این جوونه وقتی با من صحبت میکرد مرتب میخندید)   پسره سیاه پوست گفت: هر چی بخوام بهم میدی؟   هرچی که بخوای   واقعاً هر چی بخوام؟
بیل گیتس گفت: آره هر چی که بخوای بهت میدم، من به 50 کشور آفریقایی وام داده ام به اندازه تمام اونا به تو میبخشم 
جوون گفت: آقای بیل گیتس نمیتونی جبران کنی گفتم: یعنی چی؟ نمیتونم یا نمیخوام؟   گفت: تواناییش رو داری اما نمیتونی جبران کنی پرسیدم واسه چی نمیتونم جبران کنم؟
جوون سیاه پوست گفت: فرق من با تو در اینه که من در اوج نداشتنم به تو بخشیدم ولی تو در اوج داشتنت میخوای به من ببخشی و این چیزی رو جبران نمیکنه اصلا جبران نمیکنه. با این کار نمیتونی آروم بشی. تازه لطف شما از سر ما زیاد هم هست! بیل گیتس میگه همواره احساس میکنم ثروتمند تر از من کسی نیست جز این جوان 32 ساله مسلمان سیاه پوست.

۱۱ محدودیتی که بدن شما دارد و نمی دانستید!


نسان هم مانند دیگر موجودات زنده روی زمین، دارای محدودیت هایی برای زندگی کردن است. برخلاف بسیاری از موجودات، شرایط زندگی انسان بسیار محدود است و نمی توان در بسیاری از شرایط، جان سالم به دربرد. آنچه در ادامه می بینید، بخشی از محدودیت هایی است که بدن انسان را احاطه کرده است.

ادامه مطلب ...